Kościół św. Łukasza Ewangelisty w Świerczynie
Świerczyna
Kościół należy do rzymskokatolickiej parafii archidiecezji Poznańskiej od 1750 roku. Uważany jest za swoiste lokalne sanktuarium Matki Bożej Świerczyńskiej. Znajdująca się we wnętrzu świątyni figura Marii pochodzi z I połowy XV wieku i jest najstarszym elementem częściowo drewnianego kościoła. Według legendy, na wzgórzu, na którym stanęła świątynia, miał odpoczywać udający się do Gniezna św. Wojciech. Pierwotny kościół był drewniany i powstał w XII w. Drugi kościół, również drewniany, powstał po dokonaniu rozbiórki pierwszego w XVII w. W 1774 roku, do świątyni uroczyście wprowadzono relikwie św. Łukasza Ewangelisty. Prezbiterium kościoła jest drewniane natomiast nawy boczne są już murowane. Kościół pokryty jest dwuspadowym dachem z wieżyczką, na której znaleźć można litery WSM i datę 1731. Na wschodniej elewacji kościoła znajduje się XVII wieczna płaskorzeźba przedstawiająca św. Łukasza.
Kościół pw. św. Łukasza Ewangelisty był wielokrotnie przebudowywany, dlatego w jego wnętrzu dostrzec można różnorodność stylów i epok. Jednak dominującym stylem jest późny barok czego dowodem jest ołtarz główny z rzeźbą Świętej Trójcy pochodzący z tego okresu. Na uwagę zasługuje również późnobarokowa ambona i chrzcielnica oraz ludowe stalle z popiersiami 12 apostołów wykonane przez lokalnego artystę Andrzeja Majchrzaka. Najcenniejszym zabytkiem znajdującym się w świątyni jest gotycka figura Matki Bożej Świerczyńskiej. Zaliczana jest do najpiękniejszych Madonn w Polsce. W kościele znajduje się też chór muzyczny z I połowy XVIII w. wsparty na kolumnach i przyozdobiony 9 malowidłami świętych. Nawiązując do różnorodności stylów, wewnątrz świątyni znaleźć można jeszcze późnogotyckie krucyfiksy, rokokowy relikwiarz czy też klasycystyczne lichwiarze.
Kościół otacza rozległy plac na którym znajdują się dwie figury: św. Jana Chrzciciela oraz św. Jana Nepomucena.
