Klasztor Franciszkanów w Osiecznej
Osieczna
Pierwsi franciszkanie przybyli do Osiecznej w 1622 roku za sprawą Adama Przyjemskiego. Początkowo zamieszkali na zamku w Osiecznej. Dzisiejsza barokowa świątynia Ojców Franciszkanów wzniesiona została przez Józefa Mycielskiego w latach 1729-33. Twórcą projektu był włoski architekt Pompeo Ferrari. Obecny wystrój kościoła został wykonany w latach 1784-86.
W czasie całej historii swojego pobytu na ziemi osieckiej, franciszkanie zostali dwa razy wydaleni ze swojego sanktuarium. Po raz pierwszy stało się to w okresie zaborów, gdy w 1834 roku, rząd pruski dokonał kasacji obiektu, a mnisi musieli na niemal sto lat opuścić klasztor. W tym okresie w sanktuarium działał Dom Księży, gdzie wysyłano kapłanów, którzy z jakichś powodów nie sprawdzili się w pracy duszpasterskiej. W czasie zrywu niepodległościowego w latach 1918-19 klasztor został zajęty przez powstańców a w pomieszczeniu za ołtarzem były posiedzenia dowództwa powstańczego. Po zwycięskiej Bitwie pod Wiatrakami umieszczono w nim pierwszą Wielkopolską Szkołę Podoficerską, która działała do 1921 roku. Sześć lat później do klasztor wrócili zakonnicy. Do chwili wybuchu drugiej wojny światowej w klasztorze mieściło się Wyższe Seminarium Duchowne. Drugi raz franciszkanie zostali brutalnie wydaleni z sanktuarium przez gestapo w 1941 roku. Hitlerowcy założyli w świątyni karny obóz pracy dla kobiet będący filią więzienia rawickiego. Kościół w czasie wojny służył jako magazyn surowców. Trzy miesiące po wyzwoleniu franciszkanie powrócili do Osiecznej.
Doniosłym wydarzeniem w powojennej historii była papieska koronacja cudownego obrazu Matki Boskiej Bolesnej. Miało to miejsce 5 sierpnia 1979 roku, a dokonał jej arcybiskup metropolita poznański Jerzy Stroba w obecności księży biskupów, licznego duchowieństwa i około trzydziestu tysięcy wiernych.
